سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور

مدیر کل دفتر امور بیابان سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور،وقوع خشکسالی و عدم تامین حق آبه تالاب ها و دشت های سیلابی را از مهمترین عوامل تخریب سرزمین و بیابان زایی در کشور دانست و افزود:  این پدیده بر اثر عوامل اقلیمی و انسانی ایجاد می شود. 
به گزارش مرکز اطلاع رسانی سازمان جنگل ها، دکتر وحید جعفریان با تاکید بر اینکه پوشش گیاهی دشت های سیلابی نقش کلیدی در تثبیت خاک و جلوگیری از فرسایش بادی دارد، وقوع جریان های سیلابی را برای مرطوب سازی خاک و زادآوری و تداوم حیات گیاهان این مناطق حیاتی دانست.
او افزود بیش از 30 میلیون هکتار از اراضی کشور تحت تاثیر فرسایش بادی قرار داشته و قریب به 13.9 میلیون هکتار از این وسعت به لحاظ قرارداشتن در محدوده منابع زیست انسانی نظیر شهرها و روستاها، اراضی کشاورزی، شهرک های صنعتی و تاسیسات زیربنایی نظیر راه ها و خطوط راه آهن، خسارات قابل توجهی را به این منابع وارد می سازند.
به گفته مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان جنگل ها،  خسارات مستقیم ناشی از فرسایش بادی در کشور براساس مطالعات انجام شده در سال 1398 بالغ بر 3000 میلیارد تومان در سال بوده است.
جعفریان تاکید کرد با توجه به بروز خشکسالی اخیر آسیب پذیری ناشی از فرسایش بادی تشدید شده و می تواند در مناطقی نظیر دشت سیستان و خوزستان موجب بروز زودهنگام طوفان های ماسه ای و گرد و غبار در سال جاری و افزایش شدت و فراوانی ان طوفان ها شود. 

این مدیر بیابان در ادامه خاطر نشان کرد: ریشه بروز این بحران را می توان در عدم تعادل میزان آب قابل دسترس و مصرف آن و فقدان یک برنامه جامع در حوزه مدیریت پایدار منابع آب و خاک و فقدان رویکردهای مبتنی ارتقاء تاب آوری و سازگاری با کم آبی دانست.
او اضافه کرد: در حال حاضر روش های احیای مناطق بیابانی بر اساس الگوی پیشگیری از عوامل تخریب و اجرای پروژه هایی چون نظیر؛ قرق و کنترل چرای دام ، توسعه گونه های بومی سازگار و استفاده از روش های مدیریت هرز آب در قالب برنامه های مشارکتی متمرکز است، اما پایداری و دوام این گونه اقدامات در مقابل فرسایش بادی در گرو سلسله عوامل بیرونی است که در صورت عدم کارایی و عملکرد نامناسب مدیریت منابع آب و خاک، پوشش گیاهی و اکوسیستم های حساس مناطق بیابانی اولین قربانی خواهند بود. 
مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان جنگل ها با اشاره به اینکه بر اساس درس آموخته ها و تجاربی که گاه با صرف هزینه های زیاد و در طی  یک زمان طولانی بدست آمده تصریح کرد: جلوگیری از تخریب سرزمین و بیابان زایی می بایست به عنوان یک اولویت در دستور کار برنامه ریزی های ملی و استانی قرار گرفته و مدیریت پایدار سرزمین با بهره گیری از الگوهای مدیریت یکپارچه، مشارکت واقعی جوامع محلی و همکاری موثر دستگاه های اجرایی  بویژه همکاری وزارت نیرو فراهم می شود. 
وحید جعفریان در خاتمه کارگروه ملی مقابله با بیابان زایی را جایگاه مناسبی برای ایجاد همکاری و هماهنگی های بین بخشی در راستای دستیابی به اهداف پیش رو  برشمرد و بر فعال سازی این کارگروه تاکید نمود.